Wanneer de eerder genoemde definitie van ‘kaas’ niet van toepassing is, dient u de soortnaam te vermelden. Dit geldt bijvoorbeeld voor kaas die niet van koemelk gemaakt is, zoals geitenkaas of Roquefort, of voor verse roomkaas, omdat het product nauwelijks een rijpingstijd heeft ondergaan. Ook wanneer u bij het aanprijzen van het product de specifieke nadruk legt op een bepaalde soort kaas of op het gebruik van meerdere soorten kaas, bent u verplicht de specifieke soortnamen te vermelden.

In een aantal gevallen bent u verplicht bepaalde of alle ingrediënten van de kaas achter de aanduiding te vermelden. Dit is afhankelijk van het soort kaas en van de gebruikte ingrediënten. In onderstaand schema wordt dat nader toegelicht.

Achter de aanduiding ‘kaas’ of de specifieke soortnaam ervan geeft u altijd de allergene stoffen aan. U hoeft melk en lactose in principe niet te vermelden, omdat de wetgever ervan uitgaat dat de consument weet dat kaas van melk gemaakt wordt. Wel moet het ingrediënt “kaas” in dat geval duidelijk onderscheidbaar zijn van de ingrediënten die geen allergenen bevatten (bijvoorbeeld door het woord kaas vet te drukken of te onderstrepen).
Bijvoorbeeld: , Meel(tarwe), ei, suiker, kaas, maïszetmeel

Wanneer u specifieke soortnamen vermeldt die bij de consument minder bekend zijn, dan kunt u de allergenen melk en lactose beter wel achter de kaas vermelden omdat de consument zich anders niet altijd realiseert dat het product melk (en dus lactose) bevat.
Bijvoorbeeld: tilsiter (bevat melk en lactose) of tilsiterkaas of tilsiterkaas.